Buenos Dias señors y señorita’s, vanuit Santiago de Chile!

Jaja mensen alweer een verhaal, we hebben er zin in. Dit keer een update over onze trip door het fantastische Polynesië. Hier hadden we al lang naar uitgekeken, vooral na het vele kamperen en gestress van het (ver)kopen van de auto. Dus het plan was om weinig tot niks te ondernemen de komende 16 dagen, voor veel chillen onder een palmboom met in de ene hand een boek en in de andere een cocktail. Althans dat waren de voornemens van Kathrin, die van Ronald bestonden meer uit het ontdekken van de eilanden, fietsen, scooter rijden en duiken.

Eenmaal geland in Papeete, de hoofdstad van Tahiti, bleek het beeld wat we ervan hadden toch niet echt te kloppen. Papeete is een stinkende, chaotische en vooral lelijke stad. We maakten ons zo snel mogelijk uit de voeten om ons in te laten checken in een pension zo’n 15 km van de hoofdstad. Hier was het wel degelijk rustiger, de azuur blauwe zee glimlachte ons toe tussen de palmbomen en de mango’s en bananen plukte je regelrecht van de bomen. De stranden daarentegen zijn hier niet heel top, veelal stenen, en de plekken die je een strand mag noemen waren vaak druk. Genoeg geklaagd het was tijd om het eiland te verkennen (Ronald kreeg z’n zin) en dit deden we met 2 Nederlanders, de gezellige Beau en Maarten uit Den Haag die we al eerder tegenkwamen in Laos. We huurden een autootje en scheurden die dag het hele eiland rond. Zo kwamen onder andere in het dagelijkse leven van de mensen op het eiland terecht, wat voornamelijk bestaat uit vis verkopen, relaxen, uitrusten, vis verkopen, chillen en o ja nogmaals uitrusten. Alhoewel Tahiti heel ver weg is van Frankrijk blijft het frans grondgebied en wordt hier dus de taal van de stokbroden en paté gesproken. Waren we eigenlijk al de Spaanse oefenboeken ingedoken moesten we ons Frans weer gaan oppoetsen. Verder dan; ‘Je m’appele frikadel’ en ‘deux bierre svp’ kwamen we in het begin eigenlijk niet maar uiteindelijk na een paar dagen omgaan met de locals kregen we wat meer woorden uit de strot. Tenslotte hadden we nog een heel gaaf filmfestival bezocht in Papeete, niet iets typisch wat je doet op een tropisch eiland, maar toch.

Vanaf het strand voor ons pension was het eiland te zien waar we de aankomende 5 dagen zouden vertoeven en de verwachtingen waarschijnlijk wel waar zou maken; Moorea. Na 5 dagen Tahiti vertrokken we met de boot om de overtocht naar Moorea te maken. Moorea was super, een klein eiland waar je echt het gevoel had dat je afgelegen was, geen Mc Donalds logo’s, geen files, geen geluidsoverlast, heerlijk. Dat we afgelegen zaten was goed te merken. Een auto of scooter huren was zeer prijzig en wachten op een bus kon eeuwen duren. Dus gingen we over op het ouderwetse liften wat werd afgeraden door andere toeristen omdat het zo moeilijk bleek te zijn.

Als het nou lag aan de onweerstaanbare lach van Ronald of toch de blauwe ogen en blonde haren van Kathrin zullen we nooit weten maar het ging als een tiet. Op deze manier konden we onze dagelijkse boodschapjes halen, wat van het eiland zien en hadden we leuke gesprekken met de mensen van het eiland (voornamelijk verdwaalde fransen die hier hun geluk probeerden te vinden). Verder bestonden de dagen hier veelal uit afkoelen in de zee, snorkelen & kajakken, relaxen en boeken lezen (Kathrin kreeg haar zin).

Door een kleine verschuiving in ons ticket wat al maanden geleden was gebeurd (wat we natuurlijk al helemaal vergeten waren) hadden nog bijna onze vlucht gemist. Het is namelijk moeilijk om snel dingen te regelen hier, haast hebben op dit eiland bestaat namelijk niet!Alles goed en wel, we zaten in het juiste vliegtuig. Bezweet vlogen we verder richting de andere kant van Polynesië.

We waren aangekomen op Paaseiland, het meest geïsoleerde, bewoonde eiland op aarde. Vanuit het vliegtuig konden we de gigantische beelden, waar het natuurlijk allemaal om draait, al zien staan. De komende 6 dagen zouden we hier verblijven en tot nu toe een van de hoogtepunten blijken!

We verbleven op een camping in een tentje aan de rand van het eiland vlakbij de enige plaats op paaseiland, Hanga Roa. Het eiland heeft een spectaculaire kustlijn en is zo ruig dat er weinig tot geen boten kunnen aanmeren. We besloten om een autootje te huren met Jochem en Lonneke uit Utrecht, die wel al reeds ontmoet hadden op de boot terug naar Papeete. Het was super gezellig en besloten de komende dagen samen wat van het eiland te zien.De bijzondere beelden liggen verspreid over het hele eiland en de mysteries eromheen zijn groot, er zijn verschillende theorieën over het hoe en waarom maar niemand weet echt hoe het zit. En zijn veel resten van platformen (ahu) en omver gevallen beelden en veel rotstekeningen (petroglyphs, die nog steeds niet ontcijferd zijn) die nog goed bewaard zijn gebleven. De echte hoogtepunten bewaarden we voor het einde, een rij van 15 moais (beeld) die in een baai het eiland inkijken en een grote heuvel wat diende als ‘geboorteplaats’ van de beelden, deze plekken waren heel indrukwekkend.

In het vliegtuig op weg naar paaseiland waren we al aan het speculeren over de mogelijkheid dat we nog wat dagen van het beroemde festival konden meemaken en als we de meeste dingen niet al hadden gemist. Nou, we waren precies op tijd, we hebben nog nooit zo’n feest meegemaakt. Het festival, genaamd Tapati Rapa Nui, bestaat uit verschillende wedstrijden en competities waarin twee partijen, onder leiding van de toekomstige koningin van het eiland tegen elkaar strijden. Waarvan de laatste vier dagen voornamelijk bestaan uit in je blote kont feest vieren. En laten wij nou net daarbij aanwezig waren!! Iedereen, waaronder wij, gingen uit de kleren om zich onder te laten dompelen in een modderbad om zich vervolgens te laten beschilderen en te behangen met een lapje stof voor de edele delen en een tooi op het hoofd. Het is moeilijk voor te stellen maar we hebben nog nooit zo’n lol gehad! De optochten door de straten die daarna volgden waren geweldig en de sfeer was fantastisch.De enige domper was dat we de volgende dag een paardrijd trip hadden geboekt wat fantastisch was maar niet zo leuk voor de maag en de hoofdpijn van de vorige dag.Uiteindelijk waren we weer bekomen van dit geweldig evenement en vlogen we naar Santiago de Chile, Zuid Amerika om te beginnen aan het (alweer) laatste continent!

We houden jullie op de hoogte van ons laatste avontuur, tot snel vrienden!