Lang reizen heeft nogal zijn invloed in hoe relaxed je aan het worden bent en hoe je daaruit je prioriteiten stelt, dus ook het typen van een verhaaltje, maar goed hierbij dus:

Vanuit Koh Tao, Thailand: Sawat Dii!

Omdat we waren weggespoeld vanuit noord Laos vertrokken we richting de hoofdstad, hopend dat de regen ons niet achterna zou komen. Om hierna door te reizen naar een klein dorpje in centraal-Laos, richting de Vietnamese grens. In dit dorpje, genaamd Ban Konglor bevind zich een gigantische grot, waarvan de doorgang pas 10 jaar geleden is ontdekt. Het staat nog niet lang in de reisgidsen dus een goede reden om het te bezoeken. De weg ernaar toe was wederom lastig, een klapband onderweg, lange onverklaarbare stops en tenslotte bleek de enige toegangsweg tot aan het dorp overstroomd, zodat we met een bootje een stuk van zo’n 5km moesten overbruggen. We waren samen met Dennis (Australië) en Shannon (Engeland) de enige toeristen die dag. Het landschap was fantastisch en het bezoek aan de grot was geweldig. Op sommige plekken kon je er een jumbojet in kwijt, zo groot was het daarbinnen.

Met Dennis, Sharon en de inmiddels aangesloten Wim (België) besloten we verder te reizen naar het zuiden van Laos. Hier, op de grens met Cambodja, is de Mekong rivier erg breed en zijn er over een gebied van ongeveer 200 km, 4000 eilandjes verspreid. Wij kozen een van deze eilanden uit om die eens flink onveilig te maken.

Met de welbekende kaartspelletjes, flessen whisky voor 10000 kip (zo’n 90 eurocent) en onze nieuwe prettig gestoorde reisgenoten beleefden we 4 hele toffe dagen in het zuiden van Laos.

Hierna betekende het voor ons en Dennis afscheid nemen van Sharon en Wim, die met z’n tweeën richting China vertrokken. Wim jonge, als je dit leest: geniet van je reis, laat de Chinese vrouwen daar met rust en als je je verveelt kom ons gerust opzoeken, we missen de Belgische humor.

Met Dennis, chef-kok uit Nimbin, Australië reisden we met de bus verder richting Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Reizen met de bus in Cambodja is niet veel anders dan bijvoorbeeld in Laos of Thailand, alleen het uitstappen na een busrit was toch even anders danwat we tot dusver mee hadden gemaakt. Zodra je met een voet uit de bus stapt lijkt het alsof te transformeert in een popster en te midden van duizenden fans staat. Iedereen wil je in zijn hostel hebben en vliegt je om de nek. Voor Dennis was het helemaal erg, hij is namelijk niet de kleinste, en voordat hij het doorhad had hij 3 Cambodjanen om z’n nek hangen en 1 iemand die zijn tas al in een tuk-tuk had gelegd. Na deze invasie van kleine kereltjes die onder invloed leken van xtc ploften we neer in een hostel in de stad. Phnom Penh bleek een hele mooie stad en vooral heel nieuw. Voor Dennis was het heel raar om hier te komen want zo’n 10 jaar geleden is hij er ook al geweest en stelde de stad niet veel voor. Er waren toen een handjevol hotels en restaurants te vinden en avonds was het niet veilig op straat.

Phnom Penh is een stad met 2 gezichten, in de 3 dagen dat we er waren hebben we een hippe en leuke stad ontdekt maar hebben we ook de donkere kant gezien. Een bezoek aan de ‘Killing Fields’ en een oude school wat omgebouwd was tot gevangenis, genaamd S-21 prison doet je heel anders kijken naar de bevolking en het land. Op deze en nog vele andere plekken zijn duizenden mannen, vrouwen en kinderen gemarteld en omgebracht tijdens het regime van Paul Pot en de rode Khmer. Sinds dit bezoek valt het je op dat de bevolking, waarvan vele dit hebben meegemaakt, altijd vriendelijk blijven en je met een lach op het gezicht te hulp schieten.

Na Phnom Penh reisden we verder naar Siem Reap. De uitvalsbasis voor een bezoek aan de tempels van Angkor Wat. Angkor Wat is in een woord geweldig! We hebber er drie dagen rond gelopen en zelfs dit lijkt ons nog niet genoeg om alle tempels echt goed te bekijken. De tweede dag hebben we nog geprobeerd om een mooie zonsopkomst te zien (samen met duizenden andere toeristen) maar regen en wolken gooiden roet in het eten.

De mensen thuis moeten trouwens niet raar opkijken als we terug komen met een paar Cambodjaanse kinderen in onze backpack. Voor Kathrin is het namelijk erg moeilijk om voorbij zielig kijkende baby’s en kindertjes te lopen zonder te zeggen; Aah Ronnie, koek mar wie süß! En dan met een blik naar mij van: als we je spijkerbroek en dat shirt eruit gooien passen ze er wel in.

Na Siem Reap zijn we verder gereisd naar Battambang, waar het hoogtepunt het rijden op een bamboetrein was. (nou dan weet je het wel!). Ook daarna in Sihanoukville en in Kampot zijn we vrij kort geweest omdat het of veel regende of gewoon niet heel leuk was. In Sihanoukville hebben we Andre weer ontmoet, die we ook al in de 4000 islands tegen zijn gekomen. Met Andre hebben we nog een dikke week samen gereisd en heel veel gelachen. Onder andere in de hoofdstad waar we in een discotheek (lees; bordeel) belandden. Andre reisde hierna door naar China en wij naar Bangkok om Antje, een goede vriendin van Kathrin, en Matthias haar vriend te ontmoeten. We hadden van Andre nog een tip meegekregen om een pingpong show in Bangkok te zien. Antje en Matthias hadden we overgehaald om ook mee te gaan. Het is moeilijk om de woorden te vinden voor dit geheel, maar laten we zeggen; we zijn een hele bizarre ervaring rijker en Andre bedankt voor de tip jonge, ahum! Het ontmoeten van bekenden hield maar niet op want na Bangkok vertrokken we (met de nachtbus en daarna de ferry) richting Ko Samui waar onze vrienden Erwin (voor de intimi Wobbe) en Paulien ons opwachtten op het strand! Na twee leuke dagen aan het strand vertrokken we naar het volgende eiland; Koh Tao, om te gaan duiken. Koh Tao is zoals we op dit moment kunnen beoordelen honderd keer mooier dan Samui en hier heb je pas echt een vakantiegevoel. We verblijven in een 4 persoons bungalow aan het strand tussen de palmen en worden niet meer lastig gevallen door fruit, speelgoed, ijsjes, hangmatten, sieraden verkopende mensen op het strand. En ja hoor, waar Ronald al anderhalf maanden trots met zijn ‘bruine kleurtje’ op zijn armen rond heeft gelopen is door Erwin en Paulien gelijk de grond in gestampt. Van onder de parasol in de schaduw kijkt Ronald nu getreurd toe hoe de anderen de zon aanbidden. Misschien dat het over een jaar anders is.

Genoeg gezeurd; we gaan nu op pad het eiland verkennen en proberen een duik te regelen voor morgen! O ja, en Wobbe probeert zijn Duits bij te schaven en vraagt nu alles in het Duits (half Fries, Gronings en Duits door elkaar) aan Kathrin om maar een gesprek op gang te brengen. Das ist eines fantastisch beach haben wir hier! Heel grappig voor de anderen, we vermaken ons dus prima!

Tot horens vanuit, voor ons, het paradijs!